کد مطلب:182725 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:130

خشونت با چالشگران
در مرحله نخست می توان برخورد شدید حزب عثمانیه را با حادثه حره و قیام مردم مدینه كه به تحریك عبدالله بن زبیر رخ داد، اشاره كرد. این حركت از جانب حاكمیت به شدیدترین شكل سركوب شد و خشونت حزب حاكم هزاران نفر از صحابه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و دیگران را در كام خود بلعید. و هتك حرمت و غارت را به اوج رساند، آن هم در مدینه حرم رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم.

همچنین می توان به نهضت و حركت اجتماعی عبدالله بن زبیر در حجاز اشاره نمود كه با خشونت تمام از جانب حزب حاكم برخورد شد. گرچه عبدالله موفق به حكومت داری قریب یك دهه در مكه شد، لیكن در نهایت با خشونت تمام، با حركت وی در زمان مروانیان برخورد شد. حجاج با كشتار جمعی كه به راه انداخت، در نهایت



[ صفحه 163]



عبدالله را دستگیر نمود. كعبه را نیز منهدم ساخت! گرچه قیام عبدالله به حق نبود، لیكن سركوب نمودن این حركت از جانب حزب حاكم با كمال خشونت شكل گرفت. به گونه ای كه هم حرمت حرم و كعبه شكسته شد و هم عبدالله و همراهانش كشته شدند. [1] .

سركوب نهضت توابین نیز در همین ردیف قرار دارد. این نهضت در سال 65 از جانب حزب عثمانیه سركوب شد، سلیمان و بیش از چهار هزار نفر از هوادارانش كشته شدند. [2] .

نمونه دیگر سركوب نهضت با شكوه زید بن علی بن الحسین (علیهماالسلام) در زمان مروانیان است. این حركت گر چه به بعد از شهادت امام سجاد علیه السلام مربوط می شود، لیكن یك نمود دیگر از خشونت آنان است كه هواداران چهل هزار نفری زید را سركوب و هزاران نفر را به شهادت رسیدند. و با جنازه زید آن گونه رفتار خشونت بار نمودند كه با هیچ معیار دینی و انسانی سازگاری ندارد! [3] برخورد خشونت بار با یحیی بن زید و هواداران وی نیز در همین ردیف قرار دارد. نیز برخوردهای خشن و قتل و خون ریزی خوارج و سایر چالشگران.


[1] مروج الذهب، ج 3، ص 115.

[2] طبري، ج 5، ص 104، مروج الذهب، ج 3، ص 94.

[3] براي آشنايي بيشتر به كتاب امام حسين (ع) الگوي زندگي، صفحه 335 مراجعه شود!.